ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΠΡΟΗΜΙΤΕΛΙΚΩΝ – ΚΥΡΙΑΚΗ 12/6 ΘΗΣΕΙΟ
*Να μας συγχωρέσετε για την έλλειψη φωτογραφικού υλικού, αλλά από το τόσο θέαμα ξεχαστήκαμε….
Η μεγάλη ώρα είχε φθάσει. Όταν στις 29 Νοεμβρίου οι 13 ομάδες του φετινού Αντίφα Λιγκ έμπαιναν στη μάχη του πρωταθλήματος, ονειρεύονταν ετούτη ακριβώς την στιγμή, την στιγμή των πλέι οφ. Την στιγμή που θα επιβραβευόταν ο ιδρώτας και το τρέξιμο που άλλοι πολύ, άλλοι λιγότερο, έριξαν όλη την χρονιά. Σίγουρα η διαδικασία της κανονικής διάρκειας ήταν ενδιαφέρουσα, αλλά κακά τα ψέματα, τα πλέι οφ ασκούν άλλη γοητεία στους αγωνιζόμενους. Η αίσθηση ότι μονοκονδυλιά μπορούν να σβηστούν όσα γράφτηκαν όλη την προηγούμενη χρονιά συναρπάζει, το ένστικτο της επιβίωσης μεταμορφώνει τις ομάδες και σε συνδυασμό με το τάλαντο που διαθέτουν, το κράμα συχνά είναι εκρηκτικό.
Από τις 13 ομάδες που ξεκίνησαν στο θεσμό, 5 δεν κατάφεραν να εκπληρώσουν τον αγωνιστικό στόχο τους, αξίζουν ωστόσο μια σύντομη αναφορά (σύντομη όμως).
Οι Deniz Naki προσπάθησαν, αλλά πλήρωσαν την έλλειψη βασικών στελεχών για μεγάλο διάστημα της χρονιάς. Ήταν ωστόσο αξιόμαχοι, πάντα παρόντες, ενώ διοργάνωσαν και μία από τις καλύτερες αγωνιστικές.
Η ομάδα των Χα.Ρα εμφάνιζε συχνά κοιλιά στην απόδοση της, ειδικά ο συμπαθής της τερματοφύλακας (πριν το δανεισμό του Ντίντα), έτσι, ενώ συχνά άρχιζε καλά τα παιχνίδια, είτε λόγω ατυχίας, είτε λόγω κούρασης, δεχόταν γκολ στα τελευταία λεπτά, χάνοντας έτσι βαθμούς που θα μπορούσαν να είναι κρίσιμοι.
Οι Πειρατές είχαν ποιοτικές εκλάμψεις, αλλά ήταν υπερβολικά ασταθείς. Με κορυφαία τους στιγμή την ισοπέδωση των Μπαλατέστα στον Ταύρο, μέχρι ένα σημείο ήταν ανταγωνιστικοί, λίγο πριν το τέλος όμως παρέδωσαν τα όπλα και το όνειρο των πλέι οφ χάθηκε.
Οι Γνωστοί Άγνωστοι από την αρχή του πρωταθλήματος, είχαν το βάρος ότι έπρεπε να δικαιολογήσουν τον τίτλο του συμπρωταθλητή (παγκόσμια πρωτοτυπία). Εν ολίγοις, στην π.Χ εποχή αποτέλεσαν μια ομάδα πρότυπο με σωστές αποστάσεις και ποιοτικό επιθετικό ποδόσφαιρο, ενώ στη μ.Χ εποχή ένα συνονθύλευμα που έτρωγε 7 κι 8 γκολ από ομάδες άτεχνες όπως τα Νεκρόνια κι οι Γενίτσαροι.
Οι Αpatride ήταν η ομάδα που έχασε τελευταία το τρένο της πρόκρισης, πληρώνοντας το κακό ξεκίνημα και το ασταθές και συχνά απόν ρόστερ της. Πολύ ποιοτικοί κατά καιρούς, με νίκες απέναντι σε ομάδες όπως τα Νεκρόνια κι η Γκέλα Γκέλα Τσάο, έδειξαν ότι δεν τους έλειψαν οι δυνατότητες αλλά η διάθεση.
Κι αφού ολοκληρώθηκε το «μνημόσυνο» των 5 αποκλεισμένων, ας περάσουμε στο κυρίως πιάτο. Οι 8 ομάδες που πέρασαν τις σκληρές δοκιμασίες όλης της χρονιάς, επισκεπτόμενοι κάθε γειτονιά της Αθήνας, (ακόμα και τους καλά κρυμμένους «παραδείσους» στο Ίλιον), παίζοντας ποδόσφαιρο σε οποιαδήποτε δυνατή επιφάνεια, καλούνταν αυτή τη φορά να διασταυρώσουν τα ξίφη τους, σε ένα πολύ πιο χλιδάτο μέρος, το Θησείο, στην καρδιά της πόλης, και σε ένα γήπεδο- στολίδι συγκριτικά με ότι είχαν συνηθίσει. Οι Γνωστοί- Άγνωστοι μετά τη διοργάνωση μιας συμπαθούς αγωνιστικής μία βδομάδα πριν (άνετα στο τοπ 8 των κορυφαίων φέτος), ανέλαβαν -κακά τα ψέματα- την περάτωση της διοργάνωσης των προημιτελικών (φυσικά είχαν άπλετο χρόνο αφού δεν αγωνίζονταν) με την αρωγή φυσικά και των υπόλοιπων ομάδων. Σουβλάκια από τον τερματοφύλακα- σύμβολο της διοργάνωσης, λίγο μπίρα και φυσικά ποπ κορν, γέμιζαν τα στομάχια παικτών και θεατών, δίνοντας τους την απαραίτητη ενέργεια, αφού η μέρα προμηνυόταν μεγάλη.
ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ 4–2 FİGHTERS
Οι πρώτοι στην κανονική περίοδο Γενίτσαροι, αν και κατηγορήθηκαν για αμυντικό ποδόσφαιρο κέρδισαν οριακά από τα Νεκρόνια την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο. Οι Fighters δικαιολόγησαν το όνομά τους και μαχόμενοι μέχρι τέλους, κέρδισαν την ύστατη στιγμή την είσοδο τους στα πλέι οφ. Για την ιστορία, οι δύο ομάδες είχαν συναντηθεί την 2η αγωνιστική στην Καισαριανή, με το σκορ τότε να είναι 4-4. Αμφότερες οι ομάδες παρατάχθηκαν με απουσίες (λογικό μετά από μια τόσο σκληρή χρονιά). Οι Γενίτσαροι επιφορτισμένοι με τον τίτλο «Άμπαλοι αλλά φαβορί», ξεκίνησαν καλύτερα και με αρκετά καλό ποδόσφαιρο στα πρώτα λεπτά, έδειξαν να καθαρίζουν το παιχνίδι φθάνοντας στο 3-0. Οι Fighters ωστόσο μείωσαν λίγο πριν το ημίχρονο και στο δεύτερο μέρος παρουσιάστηκαν βελτιωμένοι. Μάλιστα δεν πτοήθηκαν ούτε από το 4-1 και μειώνοντας άμεσα, άγχωσαν τους Γενίτσαρους που αν δεν είχαν τον τερματοφύλακα τους σε καλή μέρα θα είχαν μεγαλύτερα προβλήματα. Αξιόμαχοι οι Fighters πάλεψαν μέχρι τέλους, αλλά ανώτεροι στα σημεία οι Γενίτσαροι εξασφάλισαν την πρόκριση στα ημιτελικά.
ΝΟΤΑΡΑ 7-3 ΙΝΤΕΠΕΝΤΙΕΝΤΕ
Κατά πολλούς ήταν το πιο αμφίρροπο παιχνίδι. Η ομάδα των σκιών, η Νοταρά, που τρία παιχνίδια της κρίθηκαν στις αίθουσες των δικαστηρίων, αντιμετώπιζε τους ατσάλινους Ιντεπεντιέντε (την ομάδα του Ντίντα όπως είναι ευρέως γνωστή). Ή αλλιώς 4ος εναντίον 5ου. Λίγοι έχουν δει τη Νοταρά να αγωνίζεται επομένως προγνωστικά ήταν δύσκολο να γίνουν. Οι Ιντεπεντιέντε από την πλευρά τους εμφανίζονταν με καινούριες μεταγραφές, χωρίς όμως τον Μπομπ Ρος και την ποιοτική πινελιά που βάζει στο παιχνίδι τους. Το παιχνίδι θα μπορούσε να φέρει τον τίτλο «Μία σου και μία μου». Η Νοταρά προηγήθηκε 3 φορές, όσες ακριβώς ισοφάρισε και η Ιντεπεντιέντε. 5-6 λεπτά έμενα για το τέλος, όλοι αγωνιούσαν για τη διαφαινόμενη παράταση. Ώσπου συνέβη το μοιραίο. Ο Ντίντα σε μία από τις γνωστές του ηρωικές προσπάθειες, από αυτές που τον καθιέρωσαν στη συνείδηση όλων, τραυματίστηκε «θησειαζόμενος» (δεν είναι ορθογραφικό λάθος, αλλά αποτυχημένο λογοπαίγνιο με τον χώρο διεξαγωγής) για την ομάδα του. Φυσικά δεν σκέφτηκε στιγμή να μη συνεχίσει, αλλά η απόδοση του δεν μπορούσε να είναι η αναμενόμενη. Με λαβωμένο το πρωτοπαλίκαρο τους οι Ιντεπεντιέντε δεν άντεξαν, τα βέλη του Ινδιάνου επιθετικού τους σταματούσαν στα δοκάρια, αντιθέτως τα πλασέ των Νοταραίων έβρισκαν την γωνία του Ντίντα. Οι Ιντεπεντιέντε κατέρρευσαν στα τελευταία λεπτά και η Νοταρά έκλεισε το εισιτήριο για τους ημιτελικούς, όπου θα αντιμετωπίσει τους Γενίτσαρους, επικρατώντας δίκαια και άξια με 7-3.
ΜΠΑΛΑΤΕΣΤΑ 6–7 ΓΚΕΛΑ ΤΣΑΟ
Από τη μια οι Μπαλατέστα. Στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος, πραγματοποιώντας ένα τρομερό σερί από το Μάρτιο και μετά, με οργανωμένο ποδόσφαιρο, δίχως περιττές ενέργειες. Από την άλλη η Γκέλα Τσάο. Με εκρηκτικό ξεκίνημα, αλλά καταστροφική συνέχεια, με φαντεζί ντρίπλες, με ποδιές και τακουνάκια, με τραγικά λάθη στην άμυνα και χαζά γκολ. Τα προγνωστικά για αυτό το παιχνίδι έδιναν και έπαιρναν, ενώ δεν είχε καλά καλά περάσει μία εβδομάδα από την δύσκολη νίκη των Μπαλατέστα με 8-5. Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Δύο απουσίες κομβικής σημασίας στους Μπαλατέστα, την στιγμή που η Γκέλα Τσάο με την επανενσωμάτωση του αμυντικού της βράχου στην ομάδα, παρατάσσονταν σχεδόν πλήρεις. Πράγματι, η Γκέλα Τσάο έδειχνε να εκμεταλλεύεται τις απουσίες των αντιπάλων της. Η ανωτερότητά της δεν άργησε να μετουσιωθεί και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των Μπαλατέστα το σκορ ξέφυγε και λιγότερο από δέκα λεπτά πριν το τέλος έφθασε το 6-2. Οι Μπαλατέστα έκανε την απέλπιδα προσπάθεια να ξαναμπεί στο ματς, αλλά δεν έδειχνε σε κανένα σημείο ότι μπορεί να το κάνει. Οι ταχύτατοι Γκελατσιώτες έφευγαν στην κόντρα και έφθασαν στο σημείο να κάνουν επίδειξη τεχνικής, προσπαθώντας να χαρίσουν στο διψασμένο κοινό και θέαμα. Και τότε συνέβη κάτι αφύσικο, που σπάνια συμβαίνει σε ποδοσφαιρικά γήπεδα. Οι Μπαλατέστα, δίχως να έχουν ενέργεια, δίχως να κάνουν κάτι το εξαιρετικό, αρχίζουν και μειώνουν. Αρχικά όλοι θεώρησαν ότι είναι τα λεγόμενα γκολ της τιμής. 6-3, 6-4 «εντάξει θα βάλουν ένα οι Γκελατσιώτες και θα το καθαρίσουν», σκέφτονταν. Αμ δε. Οι Μπαλατέστα προσπαθούσαν και η μπάλα τους επιβράβευε. 6-5 και λίγο πριν το τέλος 6-6 με ένα κοινό να έχει μείνει αποσβολωμένο από το ποδοσφαιρικό θαύμα που εκτυλισσόταν μπροστά στα μάτια του. Οι Γκελατσιώτες καλούνταν να μαζέψουν τα κομμάτια τους, παρόλο που ήταν εμφανώς συγκλονισμένοι από αυτό που είχε συμβεί και τα κατάφεραν. Από την αρχή της παράτασης παρουσιάστηκαν ανώτεροι, αλλά η μπάλα δεν τους ήθελε. Και εκεί που όλα έδειχναν ότι η πρόκριση θα κριθεί στα πέναλτι, ο ογκόλιθος της άμυνας της Γκέλα, που η απουσία του είχε γίνει τραγούδι στα χείλη των ραψωδών του Αντίφα Λιγκ, πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Με μια εξωγήινη ντρίπλα πάνω στην γραμμή, απέφυγε τον προσωπικό του αντίπαλο, συνέχισε την κούρσα του μέχρι το τέλος, γύρισε την κατάλληλη στιγμή την μπάλα και το γκολ δεν ήταν δυνατό να χαθεί. 7-6 με τους Γκελατσιώτες να πανηγυρίζουν έξαλλα και τους Μπαλατέστα ηττημένους, αλλά περήφανους για την υπερπροσπάθειά τους.
ΝΕΚΡΟΝΙΑ 9-3 ΑΝΤΙΦΩ
Τα Νεκρόνια επέδειξαν αξιοζήλευτη σταθερότητα καθ’ όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος, μέτρησαν δύο ήττες, ενώ από τότε που οι αγωνιστικές γίνονται απόγευμα, εμφανίζονται ιδιαιτέρως ανεβασμένα, κάτι που φυσικά δεν προξενεί καμία έκπληξη σε όσους γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις για αυτή την ομάδα. Από την άλλη οι Αντιφώ, παρά το τραγικό ξεκίνημα ανέκαμψαν, απέδωσαν εξαιρετικό ποδόσφαιρο και έφθασαν στα προημιτελικά με καινούρια μπλουζάκια και βλέψεις για την έκπληξη. Η πραγματικότητα όμως υπήρξε σκληρή για τους Αντιφώ. Τα Νεκρόνια έδειξαν εξαρχής να είναι πιο ομάδα μες το γήπεδο και προηγήθηκαν. Οι Αντιφώ δεν είχαν συνοχή, είχαν ωστόσο τις στιγμές τους, αλλά η τύχη τους γύρισε την πλάτη, αφού σε μακρινούς κεραυνούς που εξαπέλυσαν η μπάλα σταμάτησε δις στο δοκάρι. Τα Νεκρόνια πέτυχαν δεύτερο και τρίτο γκολ και κάπου εκεί ο νικητής κρίθηκε, αφού οι Αντιφώ, παρά την καθολική στήριξη του γηπέδου, δεν έμοιαζαν να έχουν τα κουράγια να διεκδικήσουν κάτι παραπάνω. Το τελικό 9-3 χαρακτηρίζεται δίκαιο, σε ένα παιχνίδι που δεν έλειψαν οι στιγμές έντασης, με τα Νεκρόνια να ετοιμάζονται πυρετωδώς για τον πολύ δύσκολο ημιτελικό με την Γκέλα και τους Αντιφώ να αναζητούν απεγνωσμένα τον τρόπο που θα κλέψουν κάποιο «εχθρικό» πανό, χωρίς να τους πάρουν στο κυνήγι.
Η διοργάνωση που συγκέντρωσε αρκετό κόσμο είτε περαστικών, είτε ατόμων που την επισκέφθηκαν επί τούτου, ολοκληρώθηκε με φιλικό παιδιών από την περιοχή, τα λεγόμενα «αλάνια του Θησείου» και μεικτής από διάφορες ομάδες, ενώ οι υπόλοιπες ομάδες χάζευαν το παιχνίδι, τρώγοντας τα σουβλάκια τους. Επόμενος και τελευταίος σταθμός του Αντίφα Λιγκ θα είναι και φέτος ο λόφος του Στρέφη, όπου θα διεξαχθούν τα πολυαναμενόμενα ημιτελικά και φυσικά ο μεγάλος τελικός. Για την ακριβή ημερομηνία μείνετε συντονισμένοι.
ΥΓ: Την παράσταση έκλεψε ο κύριος που ανά τρία λεπτά σκουντούσε τον εκάστοτε διπλανό του λέγοντας «ρε συ αυτοί παίζουν μπαλάρα, μπράβο καλή φάση».